του Αχιλλέα Ροδίτη
Ο καύσωνας στην Αχαΐα είναι προ των πυλών κι είναι σίγουρο ότι και αυτό το καλοκαίρι το κέντρο θα “βράζει”. Η δε πλατεία Γεωργίου θά ‘ναι απλησίαστη, χωρίς ένα δέντρο για σκιά…
Τόσα καλοκαίρια, το ίδιο σκηνικό…
Τα μάρμαρα καίνε, καμία σκιά πουθενά, οι μόνες ώρες για να βγει κανείς μια βόλτα στην πλατεία, είναι αφού πέσει ο ήλιος.
Χρόνια τώρα ζητάμε να γίνει κάτι, να σκεφτούν κάτι, να δοκιμάσουν έστω… Να γίνει το κέντρο της πόλης πιο “δροσερό”, πιο “όμορφο” και το καλοκαίρι…
Παλιά είχαμε τους πίδακες νερού στην πλ. Γεωργίου αλλά εκ των υστέρων ανακάλυψαν (ακόμα και τα αυτονόητα… εκ των υστέρων τ’ ανακαλύπτουμε φαίνεται…) ότι απαγορευόταν να χρησιμοποιούνται σε σημεία διέλευσης πεζών!!!
Θυμάστε τους πίδακες νερού στην πλατεία…;; Μόνο αυτή η φωτογραφία έμεινε απ’ αυτούς:
Σ’ εκείνα τα σημεία τοποθετήσαμε μετά δένδρα, τα οποία όμως κάναμε πάλι το λάθος (πάλι… εκ των υστέρων ανακαλύψαμε…) ότι δε μπορούσαν να ευδοκιμήσουν εδώ στα μέρη μας (προφανώς χάθηκαν οι νεραντζιές και τόσα άλλα δέντρα που μια χαρά ευδοκιμούν εδώ και …τρέχαμε στη βόρεια Ευρώπη για να βρούμε δενδράκια που μας κόστισαν …ο κούκος αηδόνι…!)
Κάποτε, επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου, είχε τοποθετηθεί στο κάτω μέρος της πλατείας ένα κιόσκι που πετούσε κρύες σταγόνες νερού… (κάτι σαν υπαίθριο airconticion, ένα πράγμα) Περνούσες από κει, μπουγελωνόσουν κανονικότατα και συνέχιζες το δρόμο σου… (αστείες καταστάσεις αλλά τουλάχιστον υπήρχε μια “ανάσα” δροσιάς).
ΟΜΩΣ, αυτό που ΔΕΝ απαιτεί καμιά ιδιαίτερη “επιστήμη” ούτε “μαθηματικές εξισώσεις”, αλλά ούτε και ν’ ανακαλύψουμε την πυρίτιδα, είναι το εξής …απλό, …αυτονόητο, …άκρως φυσιολογικό, που αιώνες τώρα έκαναν οι άνθρωποι:
Να βάζουν στις πλατείες ΔΕΝΤΡΑ και ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙΑ… Πράσινο και Νερό!!!! Τόσο απλά…
Κι αυτό το αυτονόητο, μας το πρότεινε (ΠΕΡΥΣΙ) ένας συμπολίτης μας, αλλά στους αρμόδιους μάλλον φάνηκε …”ζήτημα επιστημονικής φαντασίας” κι αποφάσισαν να μην το εξετάσουν καθόλου…
Ας θυμηθούμε όμως την πρόταση και ποιος την είχε κάνει:
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΣΚΑΡΜΕΑ
Πριν από έναν χρόνο ακριβώς, ο Δικηγόρος και πρώην Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Αλέξης Σκαρμέας, είχε καταθέσει δημόσια μια πρόταση για το θέμα της υψηλής θερμοκρασίας. Μια απλή κι αυτονόητη πρόταση, που δυστυχώς στην Πάτρα, την πόλη μας, έχει καταντήσει ζητούμενο… Ποια είναι αυτή;
Να… φυτέψουμε Πράσινο !!
Δείτε τι ακριβώς είχε πει πέρυσι, λοιπόν, ο κ. Σκαρμέας:
Του Αλέξη Σκαρμέα
Ζούμε ακόμα ένα ζεστό καλοκαίρι με πολυήμερους καύσωνες που δυσκολεύουν τη ζωή μας. Ταυτόχρονα όλοι οι ειδικοί μας ειδοποιούν. Έτσι κι ακόμα πιο δύσκολα θα είναι από εδώ και πέρα τα καλοκαίρια μας.
Όπως είναι γνωστό η αύξηση της θερμοκρασίας συναρτάται με το φαινόμενο της κλιματικής κρίσης. Πρόκειται για πρόβλημα πλανητικών διαστάσεων που είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί σε τοπική κλίμακα. Μήπως όμως μπορούμε να δράσουμε σε τοπική κλίμακα ώστε να έχουμε μια μείωση της θερμοκρασίας κατά 2-3 βαθμούς Κελσίου;
Σε όλον τον κόσμο οι πόλεις παίρνουν τα μέτρα τους. Δημιουργούν δίκτυα πεζοδρόμων που τους μετατρέπουν σε αστικά δάση. Χαρακτηρίζουν τις στάσεις των λεωφορείων «παγίδες ζέστης» και φυτεύουν δέντρα γύρω από αυτές. Βάφουν τις στέγες των κτιρίων λευκές ενώ πειραματίζονται με το βάψιμο των δρόμων με λευκό χρώμα.
Η τάση αυτή δεν έχει ακόμα φτάσει στην πόλη μας. Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι ο Δήμος διατηρεί αντιδημαρχία στην οποία συστεγάζονται αρμοδιότητες Πολιτικής Προστασίας, Πράσινου και Κοιμητηρίων. Όλα μαζί.
Επί πλέον διατηρούνται παρωχημένες αντιλήψεις του προηγούμενου αιώνα. Το πράσινο στην πόλη αντιμετωπίζεται μάλλον ως δραστηριότητα καλλωπισμού της παρά ως επείγουσα απάντηση στην κλιματική κρίση.
Αυτό πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Χρειαζόμαστε μια αυτοτελή αντιδημαρχία κλιματικής κρίσης ως υπόμνηση της κρισιμότητας του προβλήματος. Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε ένα ευρύ πρόγραμμα δενδροφυτεύσεων, μιλάω για μερικές εκατοντάδες δέντρα το χρόνο, αλλά και πρωτότυπες προσεγγίσεις, λόγου χάριν το πρασίνισμα των ακάλυπτων χώρων στις πολυκατοικίες. Χρειαζόμαστε και σημειακές παρεμβάσεις, για παράδειγμα το μεγάλο τηγάνι της πλατείας Γεωργίου δεν μπορεί να είναι ανεκτό σε συνθήκες με παρατεταμένους καύσωνες.
Συνοπτικά, θα έλεγα, ότι ο Δήμος πρέπει αμέσως να αποκτήσει ένα ευρύ και συνολικό πρόγραμμα με πολυετή ορίζοντα και σαφή και μετρήσιμο στόχο. Τη μείωση της θερμοκρασίας στην πόλη τους καλοκαιρινούς μήνες κατά 2-3 βαθμούς Κελσίου. Είναι αναγκαίο, είναι εφικτό.
Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα, να το ορίσουμε ως προτεραιότητα και να κινηθούμε με σύγχρονες και όχι με παρωχημένες αντιλήψεις.
