του Αχιλλέα Ροδίτη

Ως γνωστόν, σε ένα κείμενο 536 λέξεων ανακοίνωσε, επίσημα πια, την υποψηφιότητα του για τον Δήμο Δυτικής Αχαΐας ο Γρηγόρης Αλεξόπουλος. Και το έκανε ανήμερα της γιορτής του (25 Ιανουαρίου, του Αγίου Γρηγορίου) ταράζοντας τα «νερά».

Και εδώ είναι κάτι το αξιοσημείωτο: Παρότι όλοι το γνώριζαν εν τούτοις όντως τα «νερά» ταράχτηκαν με αυτήν την τυπική γνωστοποίηση. Για έναν μόνο λόγο συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όταν ο «πρωταγωνιστής» διαθέτει ειδικό πολιτικό βάρος και εκτόπισμα.

Και στην περίπτωση του Γρηγόρη, αυτό επαληθεύτηκε πρακτικά από τα σχόλια με θετικό πρόσημο που υπήρξαν αλλά και από τον γενικότερο ντόρο που προκλήθηκε επί 24ωρα. Τα παραπάνω δεν αποτελούν φιλοφρονήσεις ή ωραιοποιήσεις καταστάσεων. Απλή καταγραφή αυτού που συνέβη είναι. Η παρουσία του και ο λόγος του διαμορφώνουν και προκαλούν εξελίξεις, όπως και να το κάνουμε.

Βέβαια ο δρόμος μέχρι τον τελικό στόχο είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος, αλλά ο ίδιος ξέροντας καλύτερα τα των εκλογών αλλά και τα της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Δυτικής Αχαΐας, κατέχει πληρέστερα την εικόνα, εξ ου και έχει αρχίσει εδώ και καιρό τον αυτοδιοικητικό του αγώνα.

Αξίζει πάντως να σταθούμε σε δυο-τρία σημεία της ανακοίνωσης του:

• Πρώτον: «Σε όλη μου την διαδρομή στα κοινά, υπηρέτησα σε θέσεις Αυτοδιοίκησης, την οποία υπεραγαπώ, πάντα με την τιμητική ψήφο των συμπολιτών μας και ποτέ σε διορισμένη θέση».
• Δεύτερον: «ως Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας, είχα την ευκαιρία μαζί με τους συνεργάτες μου να υλοποιήσουμε μεγάλα έργα και δράσεις που αφορούν όλο το πεδίο της Δυτικής Αχαΐας».
• Τρίτον: «Όσο για μένα, δεν επιστρέφω στη Δυτική Αχαΐα. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έφυγα ποτέ». Έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους…»

Από την έντυπη έκδοση της Αχαϊκής Πολιτείας: