του Αχιλλέα Ροδίτη

Μιλώντας με μια παρέα νέων παιδιών, από 16 έως 18 ετών, ζητήσαμε να μάθουμε τι λείπει απ’ την πόλη. Και πιο συγκεκριμένα, τι τους αρέσει και τι όχι, στη διαβίωσή τους σε αυτήν.

Κι ακόμα, πόσο τελικά τους «κρατά» η Πάτρα για να ζήσουν. Η απάντησή τους ήταν αφοπλιστική και γεμάτη αλήθεια και ουσία. Και για αυτό, την παραθέτουμε επ’ ακριβώς χωρίς να κόβουμε λέξη απ’ όσα μας είπαν:

«Η Πάτρα είναι πανέμορφη. Η πιο ωραία πόλη. Αλλά δυστυχώς δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε εκτός από διασκέδαση. Καφετέριες, κλαμπ, καταστήματα ηλεκτρονικών, αυτά. Ό,τι έχει να κάνει με διασκέδαση δηλαδή. Αλλά εμείς δεν θέλουμε αυτό. Θέλουμε ψυχαγωγία.

Και η πόλη μας δεν έχει τέτοιους χώρους. Άντε να πας μια βόλτα στο μόλο, στην πλατεία Γεωργίου, στον ποδηλατόδρομο. Θέλουμε τέτοιους χώρους. Αθλητικές εγκαταστάσεις, περισσότερα πάρκα, πιο πολύ πράσινο στις πλατείες κι όχι τσιμέντο και πλακάκια.

Θέλουμε παγκάκια σε σημεία που συχνάζουμε, στις σκάλες Αγίου Νικολάου στο πάνω μέρος, στην Άνω πόλη. Όπου κι αν πας, για να περάσεις μια ώρα ξέγνοιαστα, απλά πρέπει να καθίσεις σε μια καφετέρια. Δεν έχεις άλλη εναλλακτική».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ