Ας πούμε, λοιπόν, ότι είναι ένα πρελούδιο του τι πρόκειται να συμβεί τον χειμώνα που έρχεται αναφορικά με το κόστος θέρμανσης ενός μέσου νοικοκυριού σε μια περιοχή όπως η Πάτρα. Δηλαδή, με όχι πολικές θερμοκρασίες αλλά και ούτε με ζεστό κλίμα όλο το χρόνο.   

Και ας πούμε, επίσης, ότι τα στοιχεία που η «Πολιτεία» σήμερα παραθέτει έχουν πηγή και προέλευση τους τις εκτιμήσεις ανθρώπων της τοπικής αγοράς που έχουν σαφή εικόνα των καταναλώσεων των θερμαντικών σωμάτων.

Και ας υποθέσουμε ότι σε μια πολυκατοικία της πόλης, από εκείνες που εδώ και δέκα χρόνια έχουν σταματήσει να βάζουν πετρέλαιο, οι ένοικοι της, αντί του κοστοβόρου κλιματιστικού (αν υπάρχει), επιλέγουν να χρησιμοποιούν τις γνωστές σόμπες χαλαζία που ωστόσο, όσο σχετικά φτηνές είναι στην αγορά τους, τόσο «σπάταλες» είναι στη δαπάνη ηλεκτρικής ενέργειας. 

Και πάμε στα στοιχεία: Μια σόμπα χαλαζία 2.200 W, απ’ τις πιο διαδεδομένες στη χρήση τους, με τιμή κιλοβατώρας στα 16 λεπτά του ευρώ, με υπολογισμένη και την κρατική επιδότηση, χρειάζεται περίπου 4 ευρώ τη μέρα για να ζεστάνει ένα μόνο χώρο του σπιτιού, με λειτουργία περίπου 10 ωρών. Εν ολίγοις, 120 ευρώ το μήνα για να θερμανθεί ένας και μόνο χώρος ενός σπιτιού.  

Όλα αυτά δείχνουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης αναφορικά με τη στήριξη των νοικοκυριών το χειμώνα που έρχεται θα πρέπει να εστιαστεί σε πραγματικές συνθήκες και σ’ έξυπνες επιλογές. Και εξ όσων συμπεραίνουμε από τα επιχειρήματα ανθρώπων που παρακολουθούν τα της ενεργειακής αγοράς και τις σχετικές αναρτήσεις τους σε ειδικευμένες ιστοσελίδες, η κυβέρνηση οφείλει να δει πως θα ενισχύσει την πλειονότητα των καταναλωτών, όσους δηλαδή, με ανενεργούς τους καυστήρες στις πολυκατοικίες τους, αναζητούν άλλους τρόπους ώστε να ζεσταθούν.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ