Ετοιμάζεται το βιβλίο του συμπολίτη που ταύτισε την ίδια του την ζωή με την Προσφορά και την Εθελοντική Αιμοδοσία…

του Αχιλλέα Ροδίτη (απο εφημ. Πολιτεία)

Μια ζωή αιμοδότης, μια ζωή άνθρωπος της προσφοράς, και συνεχίζει ακάθεκτος και στα 80 του…! Άλλωστε, όπως δηλώνει στην «Πολιτεία», ο Λευτέρης Πολυκρέτης, απ’ τους πρωτεργάτης και μπροστάρηδες του αιμοδοτικού κινήματος που αναπτύχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα και στην Πάτρα, «και στα 80 μπορεί να προσφέρει κάποιος.

Η προσφορά δεν έχει όρια, δεν έχει ηλικία. Το έλεγα χρόνια πριν, κάπου στα 65 μου, σε συνομηλίκους μου, ότι πάντα μπορούμε να προσφέρουμε, πρώτα απ’ όλα προσέχοντας τους εαυτούς μας για να μην χρειαστούμε αίμα και το στερήσουμε από κάποιον νεότερο…».

Η ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η «Πολιτεία» μίλησε μαζί του με αφορμή δύο σημαντικά γεγονότα που θα διαδραματιστούν μέσα στον Φεβρουάριο. Πρώτον, το ότι ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 του μηνός, θα διεξαχθεί διπλή εθελοντική αιμοδοσία που θα λάβει χώρα παράλληλα, την ίδια μέρα, στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων αλλά και στο 6ο Γυμνάσιο Πατρών (έναντι ιερού ναού Αγίου Αλεξίου). Μία αιμοδοσία που διοργανώνει ο Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών Καραμανδανείου Πάτρας «ο Άγιος Στυλιανός».

Και το δεύτερο γεγονός έχει να κάνει με την επικείμενη παρουσίαση του βιβλίου του κ. Πολυκρέτη, που βρίσκεται αυτή την περίοδο στην φάση της εκτύπωσης και κυκλοφορίας του, με τίτλο «Αληθινές Διαδρομές». Και θα είναι ένα βιβλίο που θα περιλαμβάνει μνήμες και γεγονότα με νόημα και σημασία για κάθε άνθρωπο της προσφοράς, και για την ίδια την κοινωνία, στοιχεία που αντλούνται από αυτή την πολυετή ενασχόληση του συγγραφέα με τον χώρο της Εθελοντικής Αιμοδοσίας.

Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΑΘΗΚΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ…

Με τον χώρο της Εθελοντικής Αιμοδοσίας, ο Λευτέρης Πολυκρέτης ασχολείται ενεργά επί 25 συναπτά χρόνια έχοντας δώσει πάνω από 70 φορές αίμα! Προσοχή: δεν αναφερόμαστε στο πόσα χρόνια είναι ο ίδιος αιμοδότης, αλλά στο πόσα χρόνια ασχολείται με τους Συλλόγους Εθελοντών Αιμοδοτών. Πόσα χρόνια, δηλαδή, αγωνίζεται για να διαδώσει την ιδέα της Εθελοντικής Αιμοδοσίας. Η πρώτη του επαφή, όπως λέει, έγινε το 1999. Και έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον η ιστορία…

• «Είχα βάλει υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις εκλογές του 1998 με τον Ανδρέα Καράβολα. Αλλά απέτυχα να εκλεγώ», δηλώνει.

Και προσθέτει κάτι ιδιαίτερα συγκινητικό:

• «Ευτυχώς, δηλαδή, που δεν εκλέχτηκα, γιατί έτσι γνώρισα τους Συλλόγους και την προσφορά στην Εθελοντική Αιμοδοσία για να ασχοληθώ και να νιώσω το μεγαλείο της μέσα από αυτήν την διαδικασία. Συνεπώς, ευχαριστώ όσους με ψήφισαν γιατί μου χάρισαν ένα Αιγαίο, αλλά κι εκείνους που δεν με ψήφισαν γιατί μου χάρισαν τον Ατλαντικό ωκεανό…», καταλήγει, συγκινημένος!

ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ  ΠΙΚΡΕΣ

Κάνοντας έναν απολογισμό όλων αυτών των χρόνων της ενασχόλησης και του δύσκολου αγώνα, ο κ. Πολυκρέτης «μετρά» χαρές και πίκρες, στιγμές ανακούφισης και ικανοποίησης και αντίστοιχα στιγμές απογοήτευσης. Διότι, όπως εξηγεί, η δυσκολία σε αυτόν τον ακατάπαυστο αγώνα της Εθελοντικής Αιμοδοσίας, είναι διπλή. Αφενός να πείσεις κάποιον να δώσει αίμα και αφετέρου να τον διατηρήσεις ως αιμοδότη.

Αναλύοντας αυτές τις δύο πτυχές λέει τα εξής:

«Σε αυτή την μάχη, του να πείσεις κάποιον να γίνει αιμοδότης, υπάρχουν τέσσερα στάδια.

Το πρώτο, είναι η Ενημέρωση.

Το δεύτερο, είναι η Ευαισθητοποίηση.

Το τρίτο, είναι η Προσέλκυση.

Και το τέταρτο, είναι η Αιμοληψία.

Στα τρία πρώτα στάδια, η συμμετοχή και η παρουσία της πολιτείας, είναι… «ΜΗΔΕΝ». Η πολιτεία θεωρεί τον Εθελοντή Αιμοδότη ως την «ιερή αγελάδα» από την οποία μπορεί να… αρμέγει αίμα!

Αλλά το πιο δύσκολο από όλα αυτά, είναι η επόμενη φάση. Ότι αφού ολοκληρώσεις μια τέτοια διαδικασία και κατορθώσεις να πείσεις έναν συμπολίτη σου να δώσει αίμα, το ακόμα πιο δύσκολο και κρίσιμο είναι να τον κάνεις να ξαναδώσει. Να γίνει, δηλαδή, ένας σταθερός Εθελοντής Αιμοδότης. Εκεί είναι η μεγαλύτερη δυσκολία και αυτό είναι το μέγιστο «στοίχημα» για το οποίο αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια…».