Ο γνώριμος και αγαπητός πατρινός κάνει διακοπές στα πάτρια εδάφη κι είχε την ευκαιρία να πει τα πράγματα με τη ματιά του μετανάστη, σε συνάντηση με συντάκτη της «Πολιτείας»

του Αχιλλέα Ροδίτη

Έχει ενδιαφέρον όταν μετά από έναν γνώριμο πατρινό ο οποίος μετανάστευσε πριν χρόνια και σου περιγράφει τι του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ερχόμενος στην Ελλάδα, τι αλλαγές παρατήρησε προς το καλύτερο ή το χειρότερο, αλλά και να επιχειρεί σύγκριση μεταξύ της κατάστασης που επικράτησε εν μέσω πανδημίας και καραντίνας στη δική μας χώρα και στη χώρα όπου ζει.

Για την ιστορία, είχαμε δέκα χρόνια ακριβώς να ιδωθούμε με τον Βασίλη Καρατζιά. Από τότε που πήρε την απόφαση να μετακομίσει μόνιμα στην Αυστραλία, μαζί με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά τους, μόνο η εξ αποστάσεως επικοινωνία μέσω διαδικτύου ήταν εφικτή. Με την οποία μάλιστα ο πρώην ιδιοκτήτης καταστήματος στην οδό Μαιζώνος έχει μιλήσει στην «Πολιτεία» περιγράφοντας το πώς ένας Έλληνας μετανάστης βλέπει τα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα αλλά και ασκώντας κριτική για τα συνεχιζόμενα κακώς κείμενα στην οικονομία κι όχι μόνο.

Όμως η κατ’ ιδίαν συνάντηση παρείχε μεγαλύτερο εύρος συζήτησης και συγκρίσεων μεταξύ Ελλάδας κι άλλων προηγμένων κρατών. Αλλά το πρώτιστο που ο Βασίλης Καρατζάς μας είπε ότι παρατήρησε φθάνοντας μετά από τρία χρόνια που είχε να ‘ρθει στην Ελλάδα και την Πάτρα ήταν: «ότι ο κόσμος είναι στην τσίτα. Και στεναχωρημένος, αγχωμένος».

ΠΡΩΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ

Μας μετέφερε και συγκεκριμένο περιστατικό από υποκατάστημα τράπεζας στην Πάτρα: «Είδα λιγοστούς εργαζόμενους και πολύ κόσμο να περιμένει σε κατάσταση εκτός εαυτού στις ουρές. Και ηλικιωμένους να προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις κάρτες αλλά κανείς να μην τους εξυπηρετεί. Φασαρία, φωνές, άπαντες έτοιμοι να εκραγούν».

Αν και παθιασμένος υποστηρικτής της διαμονής στην Ελλάδα, δεν μπόρεσε να μην παραδεχτεί ότι «πολλά έχουν αλλάξει» από τότε που έφυγε. Περισσότερα «κατεβασμένα» πρόσωπα, λιγότερος κόσμος έξω, περιορισμένη χαρά, όπως μας είπε.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Αποδίδοντας την όλη εικόνα στο οικονομικό και μη αποδεχόμενος ότι αυτό οφείλεται μόνο στην πανδημία, έδωσε ενδεικτικό παράδειγμα του τι ο ίδιος έζησε και ζει στην Αυστραλία. «Στην πρώτη καραντίνα η κυβέρνηση έδωσε 20.000 δολάρια σε κάθε ενήλικα. Αλλά και τώρα που υπάρχουν πλημμύρες, με ένα απλό email αιτείσαι αποζημίωσης και μπαίνουν απευθείας χρήματα στο λογαριασμό σου, με τον έλεγχο να γίνεται αυθημερόν», είπε.

Επισημαίνοντας ότι οι θέσεις εργασίας δεν μειώθηκαν κι ότι η αγορά επανεκιννήθηκε δυναμικά μετά τους εγκλεισμούς. Ενώ οι νέοι διατηρούν τη σίγουρη διέξοδο εργασίας μετά το πανεπιστήμιο», κατέληξε.