Μαθητές εναντίων μαθητών, στο 4ο ΕΠΑΛ της Πάτρας όπου από την ημέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς δεν έχουν σταματημό οι καταλήψεις. Που μάλιστα δεν γίνονται στο πλαίσιο κάποιας συντονισμένης, συλλογικής πρωτοβουλίας όλων των σχολείων της πόλης αλλά σε καθαρά… αυτόνομη πορεία, με ευθύνη μιας μερίδας παιδιών του σχολικού συγκροτήματος.
Μαθητές που στη συντριπτική τους πλειοψηφία εναντιώνονται στις κινητοποιήσεις «χωρίς αντίκρισμα και αντικειμενικούς λόγους», όπως λένε, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε κάτι που δεν έχει προηγούμενο. Εδώ και καιρό μεταβαίνουν κάθε μέρα στο σχολείο χωρίς να ξέρουν αν θα γίνει ή δεν θα γίνει μάθημα. Η κατάσταση φαντάζει βγαλμένη από κωμικοτραγικό σενάριο, καθώς κάποιες μέρες υπάρχουν ήδη μαθητές στην πύλη κάνοντας κατάληψη, και κάποιες άλλες, όχι.
Στην πρώτη περίπτωση, καθηγητές και μαθητές οι οποίοι επιθυμούν να κάνουν μάθημα κι όχι κινητοποίηση, (ιδίως εκείνοι της τελευταίας τάξης του λυκείου, που διακατέχονται απ΄ το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων για τις οποίες προετοιμάζονται), ξεκινούν τις διαβουλεύσεις που κρατούν για… ώρα ολόκληρη έως ότου υπάρξει ασφαλές συμπέρασμα για το αν τελικά θα ανοίξει το σχολείο ή όχι.
Ορισμένες φορές το αίτημα απορρίπτεται, με αποτέλεσμα άπαντες οι υπόλοιποι να καταφεύγουν στην λύση του webex, τρέχοντας στα σπίτια τους και στους υπολογιστές. Έχοντας όμως ήδη χάσει όλο το πρωινό τους. Άλλες φορές το αίτημα ικανοποιείται. Αλλά στο γενικό σύνολο επικρατεί μια αβέβαιη κι ανασφαλής κατάσταση που έχει κλονίσει τα νεύρα καθηγητών, μαθητών και γονιών.
Δεν είναι μάλιστα λίγα τα παραδείγματα που στην αρχή των διαβουλεύσεων δεν διαφαινόταν περιθώριο συνεννόησης και μαθητές που δεν συμμετείχαν στην κατάληψη έπαιρναν εντολή να γυρίσουν στα σπίτια τους, αλλά μετά από μία ώρα ειδοποιούνταν να… ξαναγυρίσουν στο σχολείο επειδή τελικά η κατάληψη είχε λήξει!
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
Μαθητές που δεν άντεχαν άλλο αποφάσισαν να παρέμβουν την περασμένη εβδομάδα, καλώντας οι ίδιοι τους συμμαθητές τους σε συμβούλιο. Εξέθεσαν την προβληματική κατάσταση που επικρατεί (και τους έχει βγάλει εντελώς από τον προσωπικό αλλά και οικογενειακό προγραμματισμό τους, εφόσον πολλοί μεταβαίνουν στο σχολείο από την… άλλη άκρη της πόλης) επιδιώκοντας να τους πείσουν ότι είναι επιβεβλημένο να βρεθεί μια λύση.
Το παράδοξο ήταν πως η πλευρά των «καταληψιών» επέμεινε στην… «εναλλάξ» πραγματοποίηση κινητοποιήσεων ανά εβδομάδα. Να γίνεται, δηλαδή, κατάληψη του σχολείου ανά δεύτερη εβδομάδα, ώστε οι συμμαθητές τους να γνωρίζουν εκ των προτέρων πότε υπάρχει κατάληψη! Κάτι που όμως δεν αποδέχθηκε η απέναντι πλευρά, που με τη σειρά της ευελπιστεί ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί επιτέλους μια λύση.
Του Αχιλλέα Ροδίτη
